آشنایی با مفاهیم آدرس اینترنتی، دامنه و لینک

سه مفهوم: آدرس صفحه (URl)، دامنه (Domain) و لینک (Link) یکسان نبوده و سه اصطلاح متفاوت هستند.
هرچند که هرکدام به دیگری ختم می شود و سه موضوع کاملا گره خورده با هم هستند.

خیلی مواقع این سه اصطلاح به جای همدیگر استفاده می شوند  که اشکالی ندارد و مفهوم و منظور را معمولا افراد متوجه می شوند.

URL یا آدرس اینترنتی

URL مخفف Universal Resource Locator است.
یک روش استاندارد جهانی برای مشخص کردن محل منابع در فضای جهانی اینترنت

هر آدرسی که شما در نوار آدرس مرورگرتان وارد می کنید، یک URL یا ادرس اینترنتی است و دامنه نیز بخشی از URL می باشد. مثلا:

http://www.google.com

یا آدرس همین صفحه URL است :

https://hiwebmaster.org/urls

آدرس های اینترنتی مشخص می کنند مسیر یک صفحه یا یک فایل در اینترنت کجا است و چگونه باید آن صفحه، فایل و…  را باید برای کاربری که درخواست مشاهده آن را داده، برود پیدا کنند و ارسال کند.

پروتکل http و Https:

اولین جزء آدرس اینرنتی پروتکل آن است، پروتکل، استاندارد و قوانینی است که مشخص می کند چگونه کامپیوتر های درون یک شبکه با یکدگیر و با کامپیوتر های خارج از شبکه ارتباط برقرار کنند.

پروتکل انواع زیادی دارد که مهم ترین آنها پروتکل های http و https می باشد و این پروتکل ها در آدرس برای ایجاد ارتباط، دریافت، و ارسال داده ها به کار می رود،

ارتباط و انتقال اطلاعات بین سرور هاستینگ که اطلاعات سایت شما روی آن قرار گرفته است و کلاینت یا همان کاربری که ادرس سایت  را در مرورگر خودش وارد کرده و می خواهد اطلاعات مربوط به وب سایت را ملاحضه کند.

در حالت عادی زمانی که نام دامنه سایت خود را می خواهید خرید کنید برای مشخص کردن این پروتکل هیچ اقدامی نیاز نیست و این پروتکل توسط شرکتی که از آن هاست خرید می کنید مشخص می شود و شما در هنگام خرید هاست (یا حتی بعد از خرید هاست) به شرکت ارائه دهنده خدمات هاستینگ درخواست می دهد که برای سایتتان پروتکل https نیاز دارید یا خیر!

زمانی که آدرس و نام وب سایتی را در نوار آدرس مرورگر خود وارد می کنند، نیازی به تایپ http یا https  نیست، بعد از وارد کردن نام وب سایت، خود مرورگر این اقدام را برای شما انجام می دهد و بر اساس پروتکلی که برای دامنه و سایت شما وجود دارد اقدام به درخواست و دریافت اطلاعات از سرور سایت را می دهد.

ساب دامین (Sub Domain) :

ساب دامنه اسم یا اسم هایی هستند که به عنوان زیر مجموعه های یک سایت می توانند ایجاد شوند، بعد از خرید نام سایت می توانید هر تعداد ساب دامنه، با هر نوع کلمه یا عبارتی که مدنظر دارید تحت زیر مجموعه سایت اصلی خود بسازید و مدیریت کنید که این قابلیت ساخت و مدیریت ساب دامنه نیز توسط هاستینگ به شما داده می شود به عنوان مثال سایت گوگل بخش های و خدمات متنوعی مانند بخش تصاویر، ترجمه، داکیومنت، نقشه و … دارد که همگی را در ساب دامین های مربوطه مدیریت می کند:

• https://images.google.com
• https://translate.google.com
• http://adwords.google.com
• و ….

پیشوند www نیز در حال حاضر حکم ساب دامنه سایت را دارد و شما می توانید مشخص کنید که سایت شما با این پیشوند نمایش داده شود یا بدون آن که در مبحث سئو سایت خود این موضوع نکته مهمی است و شما باید مشخص کنید که صفحات سایتتان با www نمایش داده شوند یا بدون آن  (تنظیمات وردپرس و نحوه تنظیم سایت با www یا بدون www)

Domain Name یا نام دامنه یا نام وب سایت

خیلی ساده می توان گفت نام دامنه یا دامین، همان آدرس سایت شما است، آدرسی که بعد از www مشاهده می کنید، یا آدرسی که بعد از @ در نشانی ایمیل ها ظاهر می شود.
وقتی شخصی از شما آدرس سایتتان را می پرسد یا سوال می کند که چطور میتواند شما را در اینترنت پیدا کند شما دارید نام دامنه خودتان را به ایشان اعلام می کنید مثلا:

• google.com
• wikipedia.org
• Yahoo.com
• hiwebmaster.org

دامین یا نام وب سایت شامل یک اسم و یک پسوند می باشد، اسمی که می تواند به دلخواه شما انتخاب شود و پسوند های مثل com net org ir و …. که از قبل مشخص و تعریف شده هستند و شما باید نام انتخابی خود را با یکی از این پسوندها به ثبت برسانید.(به شرطی که کسی قبل از شما آن اسم را با پسوند مورد نظر خریداری نکرده باشد)

آدرس سایت یا همان نام وب سایت که از دو بخش تشکیل می شود:

۱- اسم وب سایت یا دامنه سطح دوم (SLD)

همان اسمی که شما به دلخواه برای نام وب سایت خود انتخاب می کنید که به آن  Second-Level Domain یا به اختصار SLD گفته می شود. این نام انتخابی می تواند از اعداد، حروف و کاراکتر دش یا همان منها (-) تشکیل شده باشد و حداکثر ۶۳ کاراکتر نیز می باشد، نام سایت با پسوندی  که جزء دوم تشکیل دهنده نام سایت است باید آزاد باشد تا شما بتوانید آن را برای خود خریداری و ثبت کنید، (یعنی نام مورد نظر با پسوند دلخواه شما قبلا توسط شخصی ثبت نشده باشد).

۲- پسوند دامنه یا دامنه سطح بالا (TLD)

دامنه سطح بالا ی همان پسوند دامنه که به آن Top-Level Domain گفته می شود. پسوندهای دامنه ها بسیار متنوع می باشند مثل com net org یا پسوند های دو حرفی مثل ir

پسوند دامین را به اختصار TLD می گویند و بالاترین سطح دامنه های اینترنتی است که در منطقه ریشه (Root Zone) محدوده نام دامین قرار می گیرد که می تواند یک دامنه سطح بالای عمومی مثل com. باشد و یا یک دامنه سطح بالای کد کشوری مانند ir. باشد. به عنوان مثال دامنه Hiwebmaster.org را در نظر‌ بگیرید. در این مثال، org به عنوان TLD دامنه شناخته می‌ شود.

انواع TLD ها:

۱- gTLD: generic top-level domains

در ابتدا TLD‌ها نام‌ های موجود در اینترنت (برحسب سازمان) به هفت دسته زیر تقسیم‌ شده‌ بودند که com net و org متداولترین و شناخته ترین آن ها هستند.

1. ‌Com: سازمانهای‌ تجاری
2. Edu: سازمانهای‌ آموزشی
3. Gov: سازمانهای‌ دولتی
4. Mil: سازمانهای‌ نظامی
5. Net: سازمانهایی‌ که زیر ساخت شبکه ایجاد می کنند
6. Org: سازمانهای‌ غیر تجاری
7. Int: سازمانهای‌ بین المللی مانند NATO – nato.int

امروزه این دامنه ها، generic top-level domains (دامنه های سطح بالای عمومی) یا gTLDs نامیده می شوند. لغت “عمومی” به منظور تمایز این نوع دامنه ها، از دامنه های کشوری (ccTLD) آورده شده است که تنها متعلق به کشوری خاص هستند.

با توجه به رشد سریع اینترنت و نیاز به دامنه‌های بیشتر، در سال ۲۰۰۰ سازمان ICANN (متولی آدرس‌‌هاى اینترنتى و دامنه‌‌هاى‌‌اینترنتى عمومى و کشورى) تصمیم‌‌ گرفت که هفت gTLD جدید ایجاد‌ کند. این gTLD‌ های جدید به صورت زیر تعریف شدند و biz info و name معرف ترین های این سری جدید بودند.

1. ‌‌aero: پسوند مرتبط با صنعت‌ هوانوردی
2. biz: عمومی
3. coop: پسوند مربوط به شرکت‌های‌ تعاونی
4. info: عمومی
5. museum: پسوند مربوط به موزه‌ ها
6. name: عمومی برای اشخاص
7. pro: پسوند مربوط به افراد‌ حرفه‌ای، حرفه افراد و شرکت‌ ها

و البته باز هم به تازگی فهرست gTLD های جدید عرضه شده اند که دارای تنوع وسیعی هستند و امکان انتخاب دامنه ای مناسب را برای کسب‌ و کار آسان تر کرده‌ است.

۲-  ccTLD: Country Code Top Level Domains

با بین‌ المللی‌ شدن اینترنت، متولیان فضای های نام دامنه و دامنه های اینترنتی تصمیم‌ گرفتند که TLD‌ها را علاوه بر تقسیم‌ بندی‌ هایی که سازمانها  و مشاغل را توصیف‌ می‌کرد، بر مبنای ناحیه‌ جغرافیایی نیز دست‌ بندی‌‌‌‌‌ نمایند. بدین ترتیب  TLD هایی دو حرفی مشخص شدند که به هر کشور یک کد دو‌ حرفی اختصاص‌ می دهند. امروزه این کدهای دو حرفی که مشخص‌ کننده کشوری‌ خاص یا منطقه‌ ای‌ خاص هستند با نام ccTLD یا Country Code Top Level Domains شناخته‌ می‌شوند. نمونه‌ هایی برای ccTLD به صورت زیر می باشد:

• ir. متعلق به کشور ایران است
• us. متعلق به کشور آمریکا است.

IDN: Internation Domain Name

روال جدیدی از نام‌ دامنه است که در یک یا چند label از دامنه به جای استفاده از کارکترهای ASCII، اجازه می دهد که برخی از کشورها از الفبای زبان خود برای ثبت‌ دامنه استفاده‌ کنند. به عبارت دیگر، با توجه به بین‌ المللی‌ شدن اینترنت، کاربران برخی از کشورها مجبور می شدند که برای ثبت نام دامنه ای با نام شرکت یا محلی از کشور خود، کارکترهای مورد استفاده در زبان خود را به ASCII تبدیل کنند در حالیکه چنین کارکتری اساسا برای استفاده در دامنه تعریف نشده بود. به عنوان مثال کاربران آلمانی برای جایگزینی ‌ä و ö باید از ae یا oe استفاده می کردند. همین مساله سبب شد که ساز و کاری جهت ثبت‌ دامنه‌ هایی با کارکترهای بین‌ المللی و برای برخی پسوندهای‌ خاص ایجاد شود. به عنوان مثال وبمستر.com نمونه از یک دامنه IDN است که به زبان فارسی برای TLD دات کام ایجاد‌ شده‌ است.

از سال ۲۰۰۹ ICANN تصمیم به ایجاد نوع جدیدی از IDN نمود که در آن به ccTLD ها نیز اجازه می داد تا از نام دامنه‌ هایی مبتنی بر الفبای‌ زبان خود برای ایجاد دامنه استفاده‌ نمایند. به این نوع TLD اصطلاحا IDN ccTLDs گفته می‌ شود.

• فاکتورهای مهم و تاثیر گذار دامنه در رتبه بندی سایت
• بهترین و معتبرترین شرکت های ثبت کننده دامنه

website: وب سایت

دامنه نام یک وب سایت است، URl نحوه پیدا کردن و دسترسی به یک وب سایت است و یک وب سایت آن چیزی است که افراد می بینند و با آن ارتباط و تعامل برقرار می کنند.

زمانی که یک دامنه ثب می کنید، شما نام وب سایت خود را مشخص کرده اید و در قدم بعدی باید سایت خود را بسازید. وب سایتی که مجموعه ای از صفحات مختلف است که همگی تحت یک نام گرداوری شده اند.

مثال برای وب سایت، نام دامنه و آدرس اینترنتی

یک فروشگاه فیزیکی در سطح شهر را در نظر بگیرید: نام دامنه اسم فروشگاه است، url آدرس آن فروشگاه است (مسیر خیابان، کوچه، پلاک و …)، وب سایت همان محیط فیزیکی ساخته شده برای فروشگاه است که در آن طبقه های پر از اجناس مختلف  وجود دارد و مردمی که برای خرید در آنجا حضور دارند.

تفاوت URL با link

شاید شما اصطلاح لینک را هم شنیده باشید و حتی خیلی مواقع به جای url یا در کنار url دیده باشید که افراد از اصطلاح لینک استفاده کرده باشند.مثلا لینک سایت، یا لینک صفحه

این دو اصطلاح را هم می توان گفت دو اصطلاح به هم گره خورده هستند که به جای همدیگر خیلی مواقع استفاده می شوند و البته هر دو تا حدودی یک مفهوم و منظور را می رسانند اما یک تفاوت کوچک با همدیگر دارند.

مثلا عبارت های زیر را دقت کنید و البته روی هر کدام کلیک کنید:

1. آموزش سئو
2. آموزش بهینه سازی سایت
3. یادگیری اصول سئو سایت

ملاحضه می کنید همه عبارت ها متفاوت هستند اما همگی کاربران را به یک آدرس اینترنتی هدایت می کنند، یا میتوانیم اینطور بگوییم، لینک های متفاوت که همگی به یک URL اشاره می کنند.

در مثال بالا سه لینک وجود دارد که متن هر کدام متفاوت است اما همگی به یک ادرس اینترنتی (یک URL) اشاره می کنند. در همین بحث سئو و بهینه سازی این متن های پیوند که در لینک دهی ها استفاده می شود را اصطلاحا Anchor Text (متن پیوند) می گویند که خود موضوع و سیگنال مهم و قوی برای ربات ها و الگوریتم های موتورهای جستجو هستند.

آیا از کلمات فارسی می توان در URL استفاده کرد ؟

رای سایت هایی که کاربران هدف آن ها انگلیسی زبان نیستند با قطعیت نمی توان گفت که آیا واقعا می توانند از زبان خودشان در URL سایتشان استفاده کنند یا خیر.

در درجه اول گوگل از URL به منظور یافتن محتواها استفاده می کند. بعبارتی از URL برای مرور صفحات استفاده می شود. زمانی که ربات گوگل صفحه را بررسی کند و از محتوای صفحه برای نتایج جست و جو استفاده کند و زمانی که URL معتبر و یکتا می باشد مشکلی بوجود نمی آید. برای نام دامنه و دامنه های سطح بالا کاراکتر های غیر انگلیسی با رمزگذاری punycode نشان داده می شوند. این امر ممکن است در ابتدا کمی عجیب به نظر برسد. برای مثال نمایش کلمه MUller به صورت MÜller بعنوان نام دامنه کمی متفاوت خواهد بود. برای مرور گر ها و موتور جست و جوی گوگل هر دو نمونه نام دامنه مشابه می باشد ورفتار یکسانی با آن ها خواهد داشت. می توان از UTF-8 برای رمز گذاری سایر کاراکتر ها ( کاراکترهای غیر انگلیسی ) استفاده کرد. هم چنین می توانید از نسخه ی اسکیپ و یا از نسخه یونی کد برای سایت خود استفاده کنید.

صرف نظر از محتوایی که در URL خود قرار می دهید لینک دادن به سایت خود را برای دیگران ساده کنید. برای مثال از کاما، فاصله و کاراکتر های خاص دیگر در URL استفاده نکنید. قرار دادن این کاراکتر ها برای گوگل خوب می باشد اما لینک دادن به آن سخت است. در عوض می توانید از خط فاصله به جای فاصله بین کلمات در UL استفاده کنید. بعضی از افراد ترجیح می دهند از URL به جای خط فاصله استفاده کنند که این مورد هم خوب است منتها تشخیص خط فاصله عموما راحت تر است.

هم چنین اگر سایت شما دو زبانه می باشد از زبان متناسب با محتوای خود در URL استفاده کنید.

در نهایت در پاسخ به سوال ” آیا از کلمات فارسی می توان در URL استفاده کرد ؟ ” باید گفت مشکلی برای استفاده از کلمات فارسی و غیر انگلیسی در URL وجود ندارد.

آیا جایگاه کلیدواژه در URL از نظر سئو تأثیری دارد؟